- κατιόω
- κατιόω (s. ἰός 2; Sir 12:11) pf. pass. 3 sg. κατίωται; pass. in intr. sense become rusty, tarnished, corroded (Strabo 16, 2, 42; Epict. 4, 6, 14) of gold and silver (cp. EpJer 10) Js 5:3.—DELG 4 ἰός. TW.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.